Voor velen gevreesd terrein (ik vond er ook nooit wat aan)... de sportschool. Met tientallen mensen tegelijk jezelf in het zweet werken en er dan allesbehalve charmant uitzien. Geen prettig vooruitzicht, dat geef ik toe. Ook ik was zo iemand die de sportschool de ergste plek op aarde vond. Totdat ik vorig jaar in Zweden mij inschreef bij de lokale sportschool 'Gerdahallen' (waarom deze hal naar ene Gerda is vernoemd is mij tot op heden onduidelijk, dus daar kan ik geen helder antwoord op formuleren). Gerdahallen was eigenlijk de plek waar heel studerend Lund te vinden was, dus daar moest ik ook zijn. Ik meldde me aan en ging drie keer per week naar de Zumba-les (daar Zumbapass genoemd, en dat vond ik wel heel schattig). De Zumbajuf werkte erg aanstelijk en was altijd heel positief. Na iedere pass/'dans' werd er voor elkaar en voor de Zumbajuf geklapt (wat ik eerst heel raar vond, maar daarna wel leuk). Daarnaast riep ze voortdurend kreten als strålande (stralend, ja dat zeggen ze daar serieus), jättebra jobbat (supergoed gewerkt) en härlig (heerlijk, wederom, dat zeggen ze daar serieus) door de zaal, wat erg positief werkt.
Goed, dat was Zweden. Terug naar Nederland, alwaar mijn lokale sportschool gevestigd is in een loods aan een haventerrein (dat klinkt nogal dodgy, dat geef ik toe). Gezelligheid is hier ver te zoeken en er is al helemaal niemand die je heel gezellig "strålande" toe roept. Desalniettemin heb ik geen hekel aan deze sportschool. Ik ben namelijk van mening dat het concept 'een hekel hebben aan de sportschool' voornamelijk is opgelegd door bedrijven als TellSell, omdat zij anders hun artikelen aan de straatstenen niet kwijtraken. Anyway. Wat ik heb uitgevonden, is dat je gewoon je iPod of equivalent vol kan zetten met afleveringen van je favoriete serie, en deze kijken tijdens je workout. Gaat goed en is al net zo motiverend als de Zweedse Zumbajuf. Härlig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten